Lezingen, signeersessies en af en toe ook gewoon lekker door de stad zwerven. De Nederlandse schrijfster Jente Posthuma probeert zich in Londen zo ongedwongen mogelijk voor te bereiden op de uitreiking van de International Booker Prize, morgenavond. Ze is een van de zes kanshebbers. Wint Posthuma de prijs, dan is ze na Lucas Rijneveld de tweede Nederlandse auteur die de prestigieuze boekenprijs krijgt.
“Ik heb nu nog geen zenuwen, maar dat zal op de dag zelf wel komen”, zegt Posthuma bij Oost. “Er is gelukkig veel vrije tijd. Zo liep ik langs de Notting Hill Bookshop, wereldberoemd door de film natuurlijk. Daar stonden de mensen door de ramen naar binnen te kijken. En dan zie ik mijn boek daar prominent in de etalage liggen. Dat was wel een moment dat ik dacht: wow! Ik lig gewoon hier in de etalage!”
Jente Posthuma, voormalig journalist, debuteerde in 2016 als romanschrijver met Mensen zonder uitstraling. Vier jaar later schreef ze Waar ik liever niet aan denk, het boek dat nu in de Engelse vertaling What I’d rather not think about een van de zes kanshebbers is voor de International Booker Prize.
Of ze gaat winnen? Posthuma durft het niet te zeggen. “Toen ik hoorde dat ik op de longlist stond, had ik een goed voorgevoel. Maar nu het steeds dichterbij komt, weet ik het allemaal niet meer”, zegt ze. “Ik ben wel bezig met een speech. Als je wint moet je toch iets kunnen zeggen.”
Een raak verhaal
“Een raak verhaal over menselijk onvermogen”, noemt de website Literair Nederland het boek. Posthuma beschrijft in Waar ik liever niet aan denk wat er gebeurt als degene op wie je je bestaan hebt opgebouwd – je tweelingbroer – er plotseling niet meer is.
“Posthuma heeft weinig woorden nodig om een gevoel of een sfeer op te roepen. Ze schrijft rake zinnen die schrijnende beelden oproepen. Aan uitweiden doet ze niet, aan plot evenmin”, aldus Literair Nederland. “Ook naamloos zijn broer en zus levensecht en kruipt hun verhaal onder de huid.”
Het is aan de jury van de International Booker Prize om de zes boeken op shortlist te vergelijken en de knoop door te hakken. Dat wordt nog lastig, stelt Posthuma. “Ik was van plan alle boeken op de shortlist te lezen, maar dat is er door mijn drukke agenda niet van gekomen. Ia Genberg vind ik erg goed; als ik van haar zou verliezen zou ik dat niet erg vinden. Hwang Sok-yong is in Zuid-Korea een grote schrijver. Maar het gaat uiteindelijk om de kwaliteit van dit boek.”
Afhankelijk van de jury
“Je bent afhankelijk van de jury, van de samenstelling van die jury. Dat maakt het wat willekeurig”, vervolgt Posthuma. “Maar dat ik op de shortlist sta, dat is wel belangrijk. Dat je meer wordt gelezen. Ik vond het moeilijk om mijn geluid te laten horen, om ruimte in te nemen. Als die ruimte er nu is, door de nominatie, dan is het fijn dat ik die kan invullen. Dat doet me heel goed.”
De International Booker Prize is een prijs voor boeken die uit hun oorspronkelijke taal in het Engels zijn vertaald. Zoals het boek van Posthuma, dat in het Engels is vertaald door Sarah Timmer Harvey. De winnaars – dus de auteur en vertaler – krijgen samen een geldbedrag van zo’n 63.000 euro.
In 2020 was Lucas Rijneveld, toen nog bekend als Marieke Lucas Rijneveld, de eerste Nederlandse winnaar met zijn debuutroman The Discomfort of Evening, de Engelse vertaling van De avond is ongemak. De vertaling was van Michele Hutchinson. Rijneveld zei toen zo trots te zijn “als een koe met zeven uiers”.
