Artiest Ronnie Flex verplaatste de strijd met zijn voormalig platenlabel Top Notch vanavond van de rechtszaal naar de schijnwerpers. Zo’n 150 mensen trokken naar Rotterdam na een protestoproep van de rapper en zanger, die hij gisteren deed op zijn socialemediakanalen.
Hij wilde zo aandacht vragen voor de in zijn ogen wurgcontracten die jonge artiesten tekenen bij machtige labels. Wat voor lessen zitten er voor artiesten – én voor de muziekindustrie – in de zaak van Ronnie Flex?
Ronnie Flex – echte naam: Ronell Plasschaert – tekende in 2015 een contract bij Top Notch. In datzelfde jaar brak hij samen met Lil’ Kleine door met de hit Drank& Drugs. Er volgden meerdere succesvolle albums, maar Plasschaert stelt dat hij te weinig heeft verdiend aan zijn successen.
Ook zit het hem dwars dat hij niet de eigenaar is van de originele opnames van zijn muziek. Plasschaert kreeg naar eigen zeggen slechts 8 procent van de inkomsten, later werd dat bijgesteld naar 15 procent. In 2021 brak hij met Top Notch en een jaar later sleepte hij het label voor de rechter.
Het is niet voor het eerst dat een Nederlandse artiest opzichtig botst met zijn label. Zo vertoont de zaak van Ronnie Flex gelijkenissen met de zaak van topdeejay Martin Garrix, legt advocaat Sander Petit uit in Nieuws en Co op NPO Radio 1. Hij is gespecialiseerd in geschillen in de muziekindustrie.
Zaak-Garrix toont: complexe materie
De zaak van Garrix begon in 2017 en draaide om een contract dat Garrix als 16-jarige in 2012 afsloot met label Spinnin’ Records, voordat hij wereldberoemd werd. Die deal verscheurde hij in 2015, omdat hij het gevoel had te zijn misleid. Vervolgens ontstond er een juridisch gevecht over onder meer de geldigheid van het contact van Garrix en de eigendomsrechten van zijn muziek.
In de rechtbank won Garrix de zaak. In hoger beroep kreeg zowel Garrix als zijn label deels gelijk. Het hof oordeelde dat Garrix niet was misleid door zijn label. Tegelijk bepaalde de rechter wel dat Garrix de eigenaar was zijn muziek.
Die uiteenlopende kijk van rechters op de materie tekent de complexiteit rond contracten in de muziekbranche, stellen kenners. Het onderstreept dat de handtekening onder een eerste contract veel belangrijker is dan een artiest zich in eerste instantie soms realiseert.
Advocaat Petit heeft daarom ook “veel respect” voor Plasschaert dat hij dit aankaart. “Want ik ben het er helemaal mee eens dat hier meer aandacht voor moet komen. Artiesten staan toch wat vaak minder sterk dan de exploitant van hun muziek, zoals een label of uitgever”, zegt hij.
“En ook al is de wet op dat vlak al een stuk aangepast en heeft die Garrix-zaak een belangrijke rol gespeeld in de muziekindustrie; de kennis daarover sijpelt nog niet helemaal door naar wie dit toe moet. Want dat zijn de artiesten, die hun rechten soms wegtekenen.”
‘Weet wat in contract staat’
Muziekdeskundige Mahi Khalesi onderschrijft zijn woorden. Ze legt uit dat labels veel geld in jonge artiesten investeren, zonder te weten of dat ooit wordt terugverdiend. Om die reden worden de percentages voor artiesten laag gehouden, waarna het contract bij succes later kan worden opengebroken. “Maar het is een moeilijk proces aan het begin”, zegt ze.
Ze adviseert jonge artiesten daarom ook altijd grondig contracten na te lopen, het liefst met een jurist. Khalesi: “Weet wat erin staat. Je bent een artiest, maar je bent ook jouw business.”
Tegelijk denkt ze niet dat het protest van Ronnie Flex jonge artiesten misschien inspireert om zonder label de muziekindustrie in te stappen. “We hebben al een trend in de muziekindustrie gehad dat veel artiesten independent, dus zonder label, gingen werken. Velen hebben toen ook gezien hoe moeilijk en zwaar het is om en artiest te zijn én een business te runnen. Je hebt een label toch nodig voor bijvoorbeeld expertise, mankracht, marketing of administratie.”
De zaak van Martin Garrix tegen zijn voormalige label loopt nog altijd. Beide partijen gingen na het hoger beroep in cassatie, waarna de Hoge Raad eind 2021 oordeelde dat de zaak opnieuw moest worden behandeld door een ander gerechtshof.
Het is niet uit te sluiten dat de zaak van Plasschaert eveneens nog een tijdje zal voortslepen. De artiest verloor in januari bij de rechtbank de zaak van Top Notch, maar kondigde aan in beroep te gaan.
Bij zijn protest in Rotterdam erkende Plasschaert dat het gezien het nog lopende hoger beroep misschien niet verstandig was om zo publiekelijk te ageren tegen Top Notch, dat nog niet heeft gereageerd op de actie van de artiest.
“Maar ik heb dit acht jaar lang in stilte aangevochten, op een juridische manier. En kwam ik op een punt dat ik het beu was”, aldus Plasschaert. “Ik sta hier gewoon om die awareness te creëren, om jongeren en artiesten van alle leeftijden te behoeden voor het tekenen van een wurgcontract. Ik hoopte vooral iets los te maken en dat erover gediscussieerd zou worden. Dat is volgens mij aardig gelukt.”
Zo zag het protest eruit:
